Rany przenikające ścianę klatki piersiowej
Uszkodzenia otwarte klatki piersiowej. Dzieli się je na zranienia nie przenikające i przenikające.
Do ran nie przenikających należą zranienia bez otwarcia jamy opłucnej, w tym również otwarte złamanie żeber i uszkodzenie naczyń międzyżebrowych. Pierwsza pomoc sprowadza się do założenia jałowego opatrunku i do transportu do szpitala. Postępowanie lecznicze polega na opracowaniu chirurgicznym rany, ewentualnym zeszyciu żeber i zatrzymaniu krwawienia.
Rany przenikające ścianę klatki piersiowej prowadzą do: I) odmy opłucnowej (pneumothorax), stanowiącej największe zagrożenia dla życia, przy czym od odmy otwartej zewnętrznej połączonej z migotaniem śródpiersia trzeba odróżnić odmę otwartą wewnętrzną (inaczej wentylową) 2) krwotoku wewnętrznego (krwioplucie) oraz niebezpieczeństwa nagłego zgonu w związku z podrażnieniem opłucnej lub gwałtownym krwawieniem 3) uszkodzenia serca i dużych naczyń, wywołującego natychmiastowe zejście śmiertelne lub ciężkie zaburzenia krążeniowo-oddechowe
– 4) innych uszkodzeń – przełyku, pni nerwowych i limfatycznych. Pierwsza pomoc przy urazowym otwarciu jamy opłucnej zmierza do zamknięcia dopływu powietrza z zewnątrz, do rozprężenia płuca przez usunięcie powietrza z jamy opłucnej. Rozerwaną krwawiącą tkankę płucną należy jak najszybciej rozprężyć, stosując drenaż jamy opłucnej. W uszkodzeniach płuca, lżejszych uszkodzeniach serca i naczyń obok postępowania przeciwwstrząsowego i zatamponowa- nia rany konieczne jest zabezpieczenie spokoju, pozycji pólsiedzącej i pilnego transportu do szpitala.
Leczenie polega na opracowaniu rany, zeszyciu tkanki płucnej, podwiązaniu naczyń. Rany serca i dużych naczyń wymagają zeszycia, uszkodzenia dużych oskrzeli – resekcji odpowiedniego odcinka płuca (jeżeli ranny dostanie się w odpowiednim czasie w ręce chirurga).